برآورد وجه تضمین قراردادهای آتی با رویکرد ارزش در معرض خطر و با تأکید بر توزیع پارتوی تعمیم یافته

با توجه به ماهیت تعهدی قراردادهای آتی و در نتیجه اهمیت أخذ وجوه تضمین از طرفین قرارداد توسط اتاق پایاپای، محاسبه وجه تضمین مناسب در این قراردادها به گونه‌ای که همزمان با کاهش ریسک معاملات، هزینه‌های معاملاتی نیز مدنظر باشد، مورد توجه اتاق‌های پایاپای است. با توجه به کاربرد گسترده مدل‌های ارزش در معرض خطر در تعیین وجه تضمین، در این پژوهش با استفاده از داده‌های تغییرات قیمت‌های آتی سکه طلا، در بازه زمانی سال 1387 تا 1394 پس از تخمین مقدار وجه تضمین در قراردادهای آتی با استفاده از مدل‌های ارزش در معرض خطر پارامتریک سنتی، مدل شبیه سازی تاریخی و مدل‌های پارتوی تعمیم یافته و پارتوی تعمیم یافته سازگار، با آزمون‌های کوپیک و پوشش شرطی کریستوفرسن اقدام به ارزیابی عملکرد مدل‌ها شد. همچنین با توابع زیان دوم لوپز و بلانکو- ایهل این مدل‌ها رتبه‌بندی شد. نتایج نشان می‌دهد که با توجه به دنباله‌های پهن توزیع تجربی داده‌های آتی، در سطوح اطمینان پایین، مدل شبیه سازی تاریخی و در سطوح اطمینان بالا، مدل‌پارتوی تعمیم یافته سازگار، عملکرد مناسبی داشته است. لذا در پایان پیشنهاد شده است که از این مدل‌ها در سطوح اطمینان مربوطه برای محاسبه وجه تضمین قراردادهای آتی استفاده شود.